Dysfunkcje stawów skroniowo – żuchwowych
Oferujemy pełną diagnostykę i leczenie w zakresie dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych.
Ból jest wymieniany jako najczęstsza przyczyna zgłaszania się do leczenia pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi stawów skroniowo-żuchwowych (SSŻ). Objawia się jako stały, tępy, zwykle jednostronny, promieniujący do kąta żuchwy, skroni i ucha (często także do szczęki i pojedynczych zębów), nasilający się podczas żucia. Może towarzyszyć mu tkliwość mięśni podczas badania palpacyjnego oraz obecność tzw. punktów spustowych (trigger points).
Promieniowanie bólu w przypadku chorób SSŻ często jest przyczyną pomyłek diagnostycznych, z których najczęstszą jest rozpoznanie w kierunku bólu zęba, migreny, nietypowego bólu twarzy i głowy oraz neuralgii nerwu trójdzielnego. Pacjent uskarżający się na dolegliwości bólowe głowy, szukając pomocy, często trafia do różnych specjalistów: neurologa, laryngologa, internisty, stomatologa. Błędne rozpoznanie może prowadzić do nieskutecznego leczenia, często jedynie objawowego, a także możliwości wystąpienia jatrogennych powikłań.
Leczenie zaburzeń czynnościowych jest procesem długofalowym. Podstawowym sposobem leczenia zachowawczego jest stosowanie szyn zwarciowych (szynoterapia). Najczęściej pacjent może spotkać się z dwoma typami szyn:
Jedną z nich jest szyna relaksacyjna rozluźniająca mięśnie. Jej główne zastosowanie sprowadza się do redukcji bólów mięśniowych.
Drugim typem szyny jest doprzednia szyna repozycyjna, tzw. szyna reponująca ortopedycznie. Jej zadanie polega na zmianie pozycji żuchwy w odniesieniu do czaszki. Stosowanie szyny w 60% pozwala na ustąpienie objawów. Często przeprowadzana jest terapia skojarzona, tzn. stosowanie szyny oraz fizjoterapii, w niektórych przypadkach również farmakoterapii. Jednak warunkiem powodzenia jest leczenie przyczynowe, tzn. skierowane na wyeliminowanie pierwotnych czynników sprawczych. W tym celu po zakończeniu leczenia szyną zwarciową wskazane jest wykluczenie przyczyny zwarciowej w powstaniu dysfunkcji. W większości przypadków konieczna jest następowa odbudowa zwarcia w nowym położeniu przestrzennym żuchwy w stosunku do szczęki.
Leczenie zaburzeń czynnościowych może być prowadzone wyłącznie przez wyspecjalizowanych stomatologów, gdyż nieprawidłowe ustalenie leczniczego położenia żuchwy i niewłaściwe wykonanie szyny zwarciowej oraz nieumiejętne postępowanie w trakcie leczenia i po jego zakończeniu może nie tylko nie przynieść efektu, ale nawet dramatycznie pogorszyć stan chorego.